حَجَّ هِشَامُ بْنُ عَبْدِ الْمَلِكِ
 
 فَلَمْ يَقْدِرْ عَلَى الِاسْتِلَامِ مِنَ الزِّحَامِ

 فَنُصِبَ لَهُ مِنْبَرٌ

 فَجَلَسَ عَلَيْهِ

 وَ أَطَافَ بِهِ أَهْلُ الشَّامِ

 فَبَيْنَمَا هُوَ كَذَلِكَ إِذْ أَقْبَلَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ع

 وَ عَلَيْهِ إِزَارٌ وَ رِدَاءٌ

 مِنْ أَحْسَنِ النَّاسِ وَجْهاً

 وَ أَطْيَبِهِمْ رَائِحَةً

 بَيْنَ عَيْنَيْهِ سَجَّادَةٌ

 كَأَنَّهَا رُكْبَةُ عَنْزٍ

 فَجَعَلَ يَطُوفُ

 فَإِذَا بَلَغَ إِلَى مَوْضِعِ الْحَجَرِ

 تَنَحَّى النَّاسُ

 حَتَّى يَسْتَلِمَهُ

 هَيْبَةً لَهُ

 فَقَالَ شَامِيٌّ :

 مَنْ هَذَا يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ؟

 فَقَالَ :

 لَا أَعْرِفُهُ

 لِئَلَّا يَرْغَبَ فِيهِ أَهْلُ الشَّامِ

 فَقَالَ الْفَرَزْدَقُ وَ كَانَ حَاضِراً

 لَكِنِّي أَنَا أَعْرِفُهُ

 فَقَالَ الشَّامِيُّ :
 
 مَنْ هُوَ يَا أَبَا فِرَاسٍ ؟

 فَأَنْشَأَ قَصِيدَةً

 ذَكَرَ بَعْضَهَا

 فِي الْأَغَانِي

 وَ الْحِلْيَةِ

 وَ الْحَمَاسَةِ

 وَ الْقَصِيدَةُ بِتَمَامِهَا هَذِه‏ِ :

 

   هشام بن عبدالملک در طواف کعبه بود
   هر چند خواست که حجرالأسود را إستلام کند
   به واسطۀ ازدحام طائفان میسر نشد
   به جانبی نشست
   و مردم را نظاره میکرد
   ناگاه حضرت امام زین العابدین علی بن الحسین بن علی سلام الله علیهم حاضر شد
   و به طواف خانه اشتغال نمود
   چون به حجرالأسود رسید
   همۀ مردمان به یک جانب شدند تا تقبیل حجرالأسود کرد
   یکی از اعیان شام که همراه هشام بود پرسید که:
   این چه کس است؟
   هشام گفت:
   نمیشناسم
   از ترس آنکه مبادا اهل شام به وی رغبت نمایند
   فرزدق شاعر آنجا حاضر بود گفت:
   من میشناسمش
   و در جواب سائل قصیده ای انشاء کرد
   در تعریف و مدح امام زین العابدین سلام الله علیه 

  يَا سائِلِي أينَ حَلَّ الجُودُ وَ الكَرَمُ ؟
                     
  عِندِي بَيَانٌ إذَا طُلّابُهُ قَدِموا

 ای که از من پرسیدی
 سخاوتمندی و جوانمردی
 در کجا فرودآمده و منزل گزیده است؟
 چون جویندگانِ این پرسش به سویم رو کنند
 پاسخِ آن پرسش را نزد من می یابند.